Mijn dochtertje Abby is niet de snelste als het gaat om omrollen, tijgeren, kruipen en lopen. de grove motoriek noemen ze dat. Met de fijne motoriek is overigens niets mis en wat betreft het praten moeten mijn oren hard werken. Maar eindelijk sinds een paar weken (ze was zo 1,5) deed ze haar eerste stappen. Niet met vallen en opstaan, nee ze liep gelijk. Waarschijnlijk net zo lang gewacht totdat ze heel zeker was van haar zaken. Een hele nieuwe fase, ontzettend leuk en soms heel eng. Maar Abby wil dus niets anders meer dan lopen (noem het toch liever stappen) dus over met de wandelwagen. Op de fiets naar het dorp en Abby stapt dan zelf naar de winkels. In de winkel wordt het dan eng, zo stond ze laatst in de Hema, met in elke hand een fotolijst van glas. Of in de Kruidvat met de complete voorkant van een winkelschap. Moeder let dan op hoor ik je denken, dat doe ik echt! maar soms lukt het me niet allemaal tegelijk.
Kijk en dan wil ik toch nog een keer reclame maken voor mijn buidelsling. Want ik ben dan zo fan he! In de winkel gaat Abby dus in de sling. En dat vind ze prima, (zelfs beter omdat ze er dan nog meer mee kan bemoeien). Zijn we klaar, Abby er hopla weer uit en weer verder met stappen. Dus na dik 1,5 jaar heb ik die buidelsling nog steeds bij de hand. En echt geen hele uren hoor want daarvoor is ze echt veel te zwaar. Enfin dan vind ik mezelf dus best een handige en vlotte moeder.............totdat ik bij mijn fiets kom en mijn fietssleutel weer nergens kan vinden.
