Gisteravond in een andere setting, in mijn eigen huis, 32 jaar, hield het mij ook bezig. In onze straat hangen helaas nog maar weinig vlaggen. Onze vlaggenhouder aan de gevel, is er voor een nieuwe voeg, jaren geleden afgehaald en gisteren baalde ik dat deze nooit teruggezet is. Dit jaar voelde ik namelijk een enorme verantwoordelijkheid om de oorlog aan mijn dochter uit te leggen. Ik denk dat het te maken heeft met die 70 jaar. De groep veteranen wordt steeds kleiner. We hebben er gisteren gelukkig nog een aantal kunnen zien, ondersteund door hun kinderen, kleinkinderen of wellicht al achterkleinkinderen. Helden en strijders uit die tijd zien er dan ineens zo kwetsbaar uit.
Maar hoe ga je zo'n oorlog uitleggen aan je kind. Hoe leg je überhaupt vrijheid uit aan kinderen waarvan wij (de ouders) al lang en breed in vrijheid zijn opgegroeid. Hoe zorg je ervoor dat in die twee minuten stilte, gedachten van dankbaarheid en eerbied voorbij komen. Hoe zorg ik dat ik de kennis over de oorlog paraat blijft die mijn (groot)ouders hebben of hadden. Gelukkig mag dit stapje voor stapje gaan. Dit weekend zorg ik er dus voor dat de vlaggenhouder weer aan de muur komt. Het lijkt mij namelijk voor mijn dochter (3 jaar) de eerste gemakkelijke stap in de uitleg van 4&5 mei. Onze vlag wappert dus volgend jaar weer bij ons in de straat en bij jullie?
Een mooie Bevrijdingsdag vandaag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten